Reviews
Review Laurens van Aggelen
Template: Een goede roman biedt je als lezer niet alleen een goed verhaal, maar is ook nog eens prettig geschreven. Bij het lezen van de eerste pagina’s van ‘Template’ wordt je nog niet meteen ‘vastgehouden’ door het verhaal, maar vooral door de fraai geschreven zinnen waarmee een goed sfeerbeeld door de schrijver wordt neergezet. Prettig om te lezen, ook al heb je als lezer op dat moment nog geen idee van waar het verhaal naar toe zal gaan. Dat verandert meteen wanneer de hoofdpersoon Mathijs met een gehuurde motorscooter een ernstig ongeluk krijgt en in coma raakt.
Vanaf dat moment laat ‘Template’ de grens tussen science fiction en realiteit vervagen. Tot de laatste pagina van het boek blijf je als lezer geboeid door de vraag of wat je leest eigenlijk al kan en of de technologische ontwikkelingen in de medische wereld nog wel parallel lopen aan wat we daadwerkelijk als wenselijk zouden kunnen zien. Na het ongeluk wordt Mathijs ontvoerd door een paar knappe koppen die hun sporen hebben verdiend op het gebied van DNA-sequencing en neurologie. In het geheim brengen ze hem naar een laboratorium in een afgelegen verlaten fabrieksgebouw waar zich een klein geheim laboratorium bevindt.
Hier zullen zij Mathijs gebruiken om hun actieplan ‘Mens 2.0’ uit te voeren. Op een ingenieuze manier worden de hersenen van Mathijs gekoppeld aan een computer. Dit gebeurt door het plaatsen van implantaten die zo zijn ontworpen dat ze naadloos kunnen samenwerken met de natuurlijke elektrische signalen van de hersenen en het ruggenmerg. Ze zijn voorzien van micro-elektroden die de neurale activiteit kunnen opvangen en interpreteren. Tegelijkertijd kunnen ze elektrische impulsen afgeven om de communicatie binnen het zenuwstelsel te beïnvloeden. Mathijs, noch anderen hebben hier echter toestemming voor gegeven.
De onderzoekers nemen daarbij bijzonder grote risico’s en storten zich daarmee in een virtuele wereld en een wereld van algoritmes en ethische dillema’s. De onderzoekers beogen hiermee de levensduur van patiënten te verhogen en te komen tot het opbouwen van spierkracht en uithoudingsvermogen. Ook is het hen te doen om cognitieve verbeteringen te bewerkstelligen door implementatie van AI-ondersteuning waardoor de ‘Mens 2.0’ intelligenter voor de dag kan komen en in staat is om bijvoorbeeld complexe vraagstukken op te lossen. Nadeel daarbij is dat deze nieuwe mens nog afhankelijker wordt van technologie en dat er nog geen beeld is van mogelijke lange termijneffecten. Na het plaatsen van de implantaten kan het gedrag van Mathijs volledig bestuurd worden, maar ook zijn beleving.
Zijn grens tussen zijn fysieke en digitale identiteit vervaagt en hij voelt zich steeds meer een hybride wezen. Een gevangene tussen twee werelden die opeens niet alleen in staat is om iemand te vermoorden maar daar zelfs toe overgaat. Het leidt tot angstaanjagende momenten waarbij gaandeweg steeds meer mensen al dan niet ongewild betrokken raken.
Deze momenten trekken als een spannende film aan de lezer van ‘Template’ voorbij en zorgen er voor dat je het boek niet wilt wegleggen voor je bij de laatste pagina bent aangekomen. Daarna stemt het boek tot nadenken. Want had je als lezer bij de eerste pagina’s geen idee waar het verhaal naar toe zou gaan, op een gegeven moment ontdek je dat veel niet is wat het lijkt. ‘Template’ is een aanbevelenswaardig boek dat een goede aanzet geeft om na te denken over ethische dillema’s ten aanzien van het doorontwikkelen van kunstmatige intelligentie. Over wat we daarmee wel en niet willen en wat daarin onze gezamenlijke verantwoordelijkheid is. Dit boek laat immers ook zien dat het ontwikkelen van nieuwe technologie ook gedreven kan worden door ego’s en persoonlijk gewin. Wanneer dit ten koste dreigt te gaan van het welzijn van mensen, is controle daarop en voorzichtigheid geboden. ‘Template’ is daarmee een boek dat zeker gelezen moet worden door zowel voor- als tegenstanders van het gebruik van kunstmatige intelligentie. Gezonde scepsis kan immers nooit kwaad. Want zoals gezegd, lijken dingen soms mooier dan ze zijn.
Laurens van Aggelen
Review Marco Tramonte
Ik ben niet echt een fanatieke lezer. Snel verveeld door uitgesmeerde verhaallijnen en literair gekunstel. Maar het boek Template van Michiel heeft me wel gegrepen. Het is een beetje een ‘raar’ en vervreemdend boek. In andere reviews lees ik de vergelijking met ‘The Matrix’. Ik zou het liever willen vergelijken met een game waarin je het gevoel hebt dat je mee aan de joystick van het verhaal zit. Het boek heeft dynamiek en verrassing, actie en reflectie. En net als je denkt dat je het snapt, neemt Michiel de afslag die je niet zag aankomen. Anders dan alle boeken die ik tot nu toe heb gelezen. Een mooi debuut. En een mooi cadeau voor de feestdagen.
Review Manfred van Doorn
Vanuit Double Healix hebben we het boek ‘Template’ van de hand van Michiel van Hattem als één van de eersten mogen lezen, een lonende intellectuele en emotionele investering.
Het is een spannend en vaak ontroerend verhaal met een verrassende en wel zeer moderne ontknoping. Het verhaal deed denken aan The Matrix, soms aan een zelfonderzoek en dan weer aan een spannende detective. Het is genieten van de bondigheid van de hoofdstukken, met vaak pakkende titels uit de online wereld die dan vaak weer een mythisch betekenis krijgen.
Het is af en toe hard werken door de vele verschillende personages en realiteit- en tijdlagen maar het leest als een spannend avontuur. Het is een erg mooi en vernieuwend boek
Voor de mate van vernieuwing (meer mag ik niet verklappen) krijgt dit boek een 9!
https://lnkd.in/eN9fDGHC
Review Jérôme Schmidt
Template is het debuut boek van de schrijver Michiel van Hattem. Na bestudering van de
mooie en mysterieuze foto op de voorkant van het boek, ben ik meteen begonnen met lezen.
Er zit actie en vaart in het verhaal. Je zit er meteen helemaal in. Korte hoofdstukken in een prettige schrijfstijl geschreven. Als lezer voel je trouwens meteen sympathie voor de hoofdpersoon (Mathijs). Hoe verder je in het verhaal komt, hoe moeilijker het wordt om het boek weg te leggen. Ik kreeg beelden bij het boek van twee (Hollywood) films, namelijk The Matrix en The Source Code. Als liefhebber van dit soort films, was het verhaal van Template voor mij spannend en meeslepend. Daarnaast ontstaan er ,al lezende, vanzelf momenten die je tot nadenken zetten over bijvoorbeeld issues als privacy. Je vraagt je op sommige momenten af of het een science-fiction of science non-fiction verhaal is, wat een groot compliment aan de schrijver is. Met het verhaal wil de schrijver de lezers uitdagen om onze visie op menselijkheid te heroverwegen. In mijn geval is hij hier ten volle in geslaagd. Een prachtig debuut.